Terapia integracji sensorycznej u dzieci polega na wprowadzeniu dziecka,
w kontrolowanych warunkach, w świat bodźców zewnętrznych i pracę nad koordynacją jego procesów sensorycznych. Dla samego dziecka, terapia jest
z reguły przyjemną zabawą edukacyjną, wykorzystującą głównie ćwiczenia ruchowe.
Dla rozpoznania trudności w zaburzeniach integracji sensorycznej, niezmiernie ważna jest wiedza rodziców i ich umiejętność obserwacji dziecka i interpretacji jego zachowań. W procesie diagnozy przydatni są również nauczyciele i inne bliskie dziecku osoby, które mogą zaobserwować różnorodne trudności małego pacjenta. Dodatkowo, aby upewnić się
w diagnozie, stosuje się testy i różnorodne ćwiczenia diagnozujące obszar
i szerokość dysfunkcji.
w kontrolowanych warunkach, w świat bodźców zewnętrznych i pracę nad koordynacją jego procesów sensorycznych. Dla samego dziecka, terapia jest
z reguły przyjemną zabawą edukacyjną, wykorzystującą głównie ćwiczenia ruchowe.
Dla rozpoznania trudności w zaburzeniach integracji sensorycznej, niezmiernie ważna jest wiedza rodziców i ich umiejętność obserwacji dziecka i interpretacji jego zachowań. W procesie diagnozy przydatni są również nauczyciele i inne bliskie dziecku osoby, które mogą zaobserwować różnorodne trudności małego pacjenta. Dodatkowo, aby upewnić się
w diagnozie, stosuje się testy i różnorodne ćwiczenia diagnozujące obszar
i szerokość dysfunkcji.
Dla kogo terapia integracji sensorycznej?
Nie u wszystkich dzieci przyczyną problemów w nauce, rozwoju lub zachowaniu jest zaburzona integracja sensoryczna. Są jednak wyraźne czynniki wskazujące na dysfunkcje integracji sensorycznej. Poniżej przedstawiam najważniejsze z nich:
Nie u wszystkich dzieci przyczyną problemów w nauce, rozwoju lub zachowaniu jest zaburzona integracja sensoryczna. Są jednak wyraźne czynniki wskazujące na dysfunkcje integracji sensorycznej. Poniżej przedstawiam najważniejsze z nich:
- Nadmierna wrażliwość na bodźce dotykowe, wzrokowe, słuchowe oraz ruch.
Nadwrażliwość może objawiać się takimi zaburzeniami zachowania jak:
rozdrażnienie, wycofanie się w wyniku dotknięcia, unikanie określonych rodzajów ubrań lub jedzenia, rozpraszalność lub lęk podczas zwykłych zabaw ruchowych np.
na placu zabaw. - Zbyt mała wrażliwość/reaktywność na stymulację sensoryczną.
W przeciwieństwie do dziecka z nadwrażliwością, dziecko ze zbyt słabą reaktywnością może poszukiwać intensywnych wrażeń sensorycznych takich jak celowe uderzanie ciałem o przedmioty czy ludzi lub intensywne kręcenie się wokół własnej osi.. Dziecko może ignorować ból czy być nieświadome zmian pozycji ciała. Zachowania niektórych dzieci zmieniają się drastycznie od nadwrażliwości do zbyt słabej reaktywności (podwrażliwości). - Zbyt wysoki lub niski poziom aktywności ruchowej.
Dziecko może być ciągle w ruchu lub wolno się uaktywniać i szybko się męczyć.
U niektórych dzieci poziom aktywności może się zmieniać od jednego ekstremum
do drugiego. - Trudności z koncentracją, impulsywność.
- Problemy z koordynacją.
Problemy te mogą dotyczyć umiejętności z zakresu dużej lub małej motoryki. Niektóre dzieci będą miały słabą równowagę i problemy w zmianach pozycji ciała, inne zaś będą miały trudności z nauczeniem się nowej czynności wymagającej koordynacji ruchowej. W zakresie motoryki małej o zaburzeniu mogą świadczyć problemy w manipulowaniu sztućcami, nożyczkami, czy przyborami do rysowania i pisania. - Opóźnienie rozwoju mowy, rozwoju ruchowego oraz trudności w nauce.
Objawy te mogą wystąpić mimo prawidłowego poziomu inteligencji dziecka. - Słaba kontrola zachowania.
Dziecko może być impulsywne lub może łatwo się rozpraszać. Niektóre dzieci mogą mieć problemy z przystosowaniem się do nowej sytuacji. Inne mogą reagować agresją bądź wycofaniem na sytuacje pobudzające ich stan emocjonalny. - Niskie poczucie własnej wartości.